باید گفت در صورت بروز آلرژی و حساسیت به اعضای خانواده Lamiaceae (نعناع) از مصرف آویشن اجتناب کنید. از مصرف خوراکی یا استفاده موضعی رقیق نشده روغن آویشن به دلیل مسمومیت بالقوه خودداری کنید.
از آماده سازی موضعی در مناطق آسیب دیده یا آسیب پوستی خودداری کنید. بیماران آناتوپیک، به دلیل گزارش های متعدد از درماتیت تماسی در بیماران مبتلا به تحریک دستگاه گوارش یا زخم معده به دلیل گزارش های حکایتی از تحریک دستگاه گوارش، با احتیاط استفاده شود.
گونه های مرتبط Thymusserpyllum. بارداری و شیردهی آویشن کوهی کیلویی در بارداری یا شیردهی به دلیل کمبود اطلاعات کافی توصیه نمی شود.
یک بررسی در سال 1975 از گیاهان به‌عنوان عوامل جدید ضد باروری، آویشن را به‌عنوان یک داروی قیچی‌کننده و سقط‌بخش طبقه‌بندی کرد.
درمان جایگزینی تیروئید، عوامل ضد تیروئید: عصاره‌ای از Thymus serpyllum، گونه‌ای مرتبط با Thymus vulgaris، نشان داده شده است که اثرات ضد غشایی دارد.
باعث کاهش هورمون محرک تیروئید و پرولاکتین می شود. بنابراین، از نظر تئوری، آویشن ممکن است سطح هورمون تیروئید را کاهش دهد، اگرچه این امر به طور سیستماتیک در انسان مطالعه یا اثبات نشده است.
استروژن، پروژسترون: آویشن اتصال به گیرنده های استرادیول و پروژسترون را نشان داده است. فعالیت in vivo، 19اگرچه این به طور سیستماتیک در انسان مطالعه یا نشان داده نشده است.
5-فلوراوراسیل (موضعی): تیمول موضعی به طور قابل توجهی جذب پوستی 5-فلوئورواوراسیل را از طریق اپیدرم خوک در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد.
گیاهان با فعالیت گیرنده استروژن یا پروژسترون: آویشن فعالیت اتصال گیرنده استرادیول و پروژسترون را در invivo نشان داده است، اگرچه این به طور سیستماتیک در انسان مطالعه یا نشان داده نشده است.
تداخلات غذایی آویشن شواهد کافی در دسترس نیست. سطوح TSH با تجویز عصاره آویشن در موش‌های صحرایی سرکوب شده است.
اثرات در انسان ناشناخته است. هورمون‌های تیروئید (T3، T4): سطح هورمون تیروئید پس از تزریق داخل وریدی عصاره موش‌های صحرایی مجدداً کاهش می‌یابد.
بدون دیدگاه