کربنات سدیم آزمایشگاهی کاربردهای مختلفی در آشپزی دارد، عمدتاً به این دلیل که پایه قوی‌تری نسبت به جوش شیرین (بی کربنات سدیم) اما ضعیف‌تر از لیمو است (که ممکن است به هیدروکسید سدیم یا کمتر متداول به هیدروکسید پتاسیم اشاره داشته باشد).
قلیاییت بر تولید گلوتن در خمیرهای ورز داده شده تأثیر می گذارد و همچنین با کاهش دمایی که واکنش Maillard در آن رخ می دهد، قهوه ای شدن را بهبود می بخشد.
بنابراین برای استفاده از اثر قبلی، کربنات سدیم یکی از اجزای کانسوی است، محلولی از نمک های قلیایی که برای دادن طعم خاص و بافت جویدنی به رشته فرنگی رامن ژاپنی استفاده می شود.
محلول مشابهی در غذاهای چینی برای تهیه لامیان به دلایل مشابه استفاده می شود. نانوایان کانتونی به طور مشابه از کربنات سدیم به عنوان جایگزینی برای آب شیرین استفاده می کنند تا به کیک های ماه بافت خاص خود را بدهد و قهوه ای شدن را بهبود بخشد.
در آشپزی آلمانی (و غذاهای اروپای مرکزی به طور گسترده‌تر)، نان‌هایی مانند چوب شور و لیمو رول‌هایی که به‌طور سنتی با لیمو برای بهبود قهوه‌ای شدن استفاده می‌شوند، می‌توانند به جای آن با کربنات سدیم درمان شوند.
کربنات سدیم به اندازه لیمو قهوه ای قوی تولید نمی کند، اما کار با آن بسیار ایمن تر و آسان تر است.
از کربنات سدیم در تولید پودر شربت استفاده می شود. احساس سرد شدن و وزوز ناشی از واکنش گرماگیر بینکربنات سدیم و یک اسید ضعیف، معمولاً اسید سیتریک، گاز دی اکسید کربن آزاد می کند، که زمانی رخ می دهد که شربت توسط بزاق مرطوب شود.
کربنات سدیم همچنین در صنایع غذایی به عنوان یک افزودنی غذایی (E500) به عنوان تنظیم کننده اسیدیته، عامل ضد انعقاد، عامل افزایش دهنده و تثبیت کننده استفاده می شود. همچنین در تولید snus برای تثبیت PH محصول نهایی استفاده می شود.
بدون دیدگاه