اکتشافات باستانشناسی نشان داده است که در تمام تمدنهای باستانی، انواع خاصی از اسباببازیها دائماً تکرار میشوند: همه حیواناتی که باید کشیده شوند، به مقدار زیاد در گورهای کودکان یافت میشوند، نمادهای سنی لطیف مانند جغجغهها یا بطریهای بچه، سر نخهای چرخان، قرقره های گرانبها مانند یو-یو، گاری های چند چرخ، حلقه ها، عروسک ها و ماشین ها تومز
اسباببازیها در مناسبتهای مختلف به کودکان داده میشد: اول از همه در لحظه تولد، زمانی که نوزاد را نامی میگذاشتند (طبق رسم رومی)، در جشنهای مذهبی (Anthesteria در یونان یا Saturnalia در روم)، به عنوان مثال.
هم در یونان و هم در روم فعالیتهای تخصصی برای ساخت اسباببازیهایی مانند:تفنگ اسباب بازی ساچمه ای پلاستیکی، توپ، سر نخ ریسی و بند انگشت وجود داشت که در آگوراهای یونان یا در نمایشگاههای اسباببازی کوچک رومی فروخته میشد.
پاداشی برای نتایج اسکولاستیک، به عنوان پاداش برای هدفی که به دست آمده، یا به عنوان تسلی برای مشکلی در بیماری.
حتی شخصیتهای بسیار معتبری مانند ریاضیدانان ارشمیدس یا آرشیتاس به ساخت وسایل مختلف برای بازی دست زدند: به ویژه، خود آرچیتاس «کرپیتاکولا» را اختراع کرد که معمولاً جغجغه نامیده میشود.
اما این اسباببازی ارزش دیگری هم داشت: به لطف بازیها، مردان و زنان یاد گرفتند که نقشهای خود را بدانند. برخی از بازیها وجود دارد که دختران و پسران با هم انجام میدادند.
توپ بازی، استخوان بند انگشتی و فرفره، اما بازیهای دیگری وجود داشت که تفاوت بین دو جنس را مشخص میکرد: به دختران ظروف آشپزخانه یا عروسک و کیت داده میشد، در حالی که به پسرها حلقهها، گاریها و سربازان حلبی.
بدون دیدگاه