نورپردازی کم، به روشی هدفمندتر؟ راه حلی که به سمت رشد زدایی می رود…
اگر تاریخچه وسایل روشنایی را مرور کنیم، می توانیم پنج مرحله اصلی را تشخیص دهیم: آتش چوب، لامپ های فیتیله ای (لامپ شمعی 5 وات، نفت یا نفت سفید)، لامپ های رشته ای، لوله های فلورسنت، LED.
در هر مرحله جدید، دو ثابت وجود دارد: بهره وری انرژی افزایش می یابد، راحتی استفاده نیز، اما از یک منبع آرامش بخش و مفید برای تعادل فرد، به تدریج به خشونتی می رسیم که هارمونی را به هم می زند.
همیشه واضح نیست، اما چند سرنخ وجود دارد. چراغی متشکل از نقاط، وجود پره های خنک کننده، لامپ بسیار تخت، اشتعال فوری با قدرت معمولی.
یک مورد خاص، “لوله های LED” بسیار گسترده در متروی پاریس وجود دارد. به نظر می رسد یک لوله فلورسنت است، با این تفاوت که فقط نیمی از محیط را روشن می کند.
لامپ ساطع کننده نور که به نام لامپ LED (مخفف Light-Emitting Diode) یا لامپ LED (مخفف “Diode ساطع نور”) نامیده می شود، نوعی لامپ الکتریکی است که از الکترولومینسانس استفاده می کند، یک پدیده نوری الکترونیکی ناشی از این فناوری.
یک لامپ ال ای دی “فیلامنت” 230 ولت با پایه پیچ E27 ادیسون. رشته ها قسمت های “عمودی” به رنگ زرد کم رنگ هستند.
از نظر تاریخی، الکترولومینسانس برای اولین بار به دیودهای ساطع کننده نور اجازه داد تا به دلیل ولتاژ تغذیه آنها که با وسایل الکترونیکی تطبیق داده شده و عمر طولانی آنها (چراغ های نشانگر قدرت یا آماده به کار)، وسایل الکتریکی، سیگنال دهی و غیره، چراغ های نشانگر را تشکیل دهند.
سپس به دنبال پیشرفت های تکنولوژیکی و افزایش توان، لامپ های مبتنی بر این فناوری در مقیاس صنعتی ساخته و تولید شدند.
بدون دیدگاه