این مقاله مروری بر تحقیقات اخیر در مورد اثربخشی، مکانیسم‌های عمل و عوارض جانبی چای دوغزال سیاه و کاتچین‌های آن در سیستم‌های in vitro، in vivo و ex vivo تاکید می‌کند.
نویسندگان مقالات کامل را مطالعه کردند و پس از بحث به توافق رسیدند. مقالاتی که در این مطالعه گنجانده شده‌اند، اثرات زیر را پوشش می‌دهند.
چای یکی از محبوب ترین نوشیدنی هایی است که در سراسر جهان مصرف می شود. چای از گیاه Camellia sinensis در نقاط مختلف جهان به صورت چای سبز، سیاه یا اولانگ مصرف می شود.
با این حال، در میان همه این موارد، بیشترین تأثیرات بر سلامت انسان با مصرف چای سبز مشاهده شده است.
اولین چای سبز در قرن هفدهم از هند به ژاپن صادر شد. تخمین زده می شود که سالانه حدود 2.5 میلیون تن برگ چای در سراسر جهان تولید می شود که 20 درصد آن به صورت چای سبز تولید می شود که عمدتاً در آسیا، برخی از مناطق شمال آفریقا، ایالات متحده و اروپا مصرف می شود.
ارتباط بین مصرف چای، به ویژه چای سبز، و سلامت انسان مدت هاست که مورد استقبال قرار گرفته است. چای سبز و چای سیاه در طول تولید به طور متفاوتی پردازش می شوند.
برای تولید چای سبز، برگهای تازه برداشت شده بلافاصله بخارپز می شوند تا از تخمیر جلوگیری شود و محصولی خشک و پایدار به دست می آید. این فرآیند بخار دادن، آنزیم‌های مسئول تجزیه رنگدانه‌های رنگی در برگ‌ها را از بین می‌برد.
به چای اجازه می‌دهد تا رنگ سبز خود را در طول فرآیندهای غلتشی و خشک کردن بعدی حفظ کند. این فرآیندها پلی فنول های طبیعی را با توجه به خواص ارتقا دهنده سلامت حفظ می کنند. از آنجایی که چای سبز به اولانگ و سپس به چای سیاه تخمیر می شود.
ترکیبات پلی فنل (کاتچین) موجود در چای سبز دیمر می شوند تا انواع تی افلاوین ها را تشکیل دهند، به طوری که این چای ها ممکن است فعالیت های بیولوژیکی متفاوتی داشته باشند.
بدون دیدگاه